Οι κινητικές διαταραχές αποτελούν μια ομάδα νευρολογικών παθήσεων που έχουν ως βασικό σύμπτωμα τη διαταραχή της κινητικότητας και οφείλονται σε διάφορες υποκείμενες νόσους. Η σωστή και έγκαιρη διάγνωση για την αξιολόγηση της κινητικής διαταραχής είναι ιδιαίτερης σημασίας, καθώς η κάθε πάθηση μπορεί να έχει παρόμοια συμπτώματα αλλά να χρήζει διαφορετικής θεραπευτικής αντιμετώπισης και πρόγνωσης.

Ποια είναι η συμπτωματολογία;

Τα συμπτώματα των κινητικών διαταραχών εκδηλώνονται είτε με λιγότερη κίνηση (υποκινησία) από το φυσιολογικό είτε με περισσότερη (υπερκινησία). Στις υποκινητικές διαταραχές χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί ο Παρκινσονισμός, ενώ στις υπερκινητικές χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν ο τρόμος (τρέμουλο), η δυστονία, η χορεία, τα τικ και οι μυοκλονίες. Τα συμπτώματα που παρουσιάζονται στις κινητικές διαταραχές δεν σχετίζονται με διαταραχές της μυικής ισχύος.

Που οφείλονται οι κινητικές διαταραχές;

Τα αίτια που μπορεί να προκαλέσουν την εμφάνιση των κινητικών διαταραχών είναι πολλά. Ενδεικτικά μερικά από αυτά σχετίζονται με κάποια παρενέργεια από χρήση φαρμάκων, από μια δομική βλάβη του εγκεφάλου έπειτα από ισχαιμικό εγκεφαλικό επεισόδιο, από μια νευροεκφυλιστική (όπως η νόσος του Πάρκινσον) ή μεταβολική νόσο (όπως η υπεργλυκαιμία) ή ακόμα και από ψυχογενείς αιτίες.

Υπάρχει θεραπεία;

Η κατάλληλη θεραπευτική αντιμετώπιση απαιτεί μια έγκαιρη και έγκυρη διάγνωση της υποκείμενης νόσου. Πέρα από το φαρμακευτικό πρωτόκολλο μπορεί να συσταθεί, αρκετές φορές απαιτείται μια ολιστική προσέγγιση με τη συνεργασία και τη συνδρομή διάφορων ειδικοτήτων. Η ολιστική και διεπιστημονική προσέγγιση συμβάλλει στη σωστή ενημέρωση και υποστήριξη τόσο του ασθενούς όσο και του περιβάλλοντός του, προκειμένου να εξασφαλιστεί ένα άρτιο αποτέλεσμα και μια ποιότητα ζωής.