Μετωποκροταφική άνοια

Η μετωποκροταφική άνοια αποτελεί μία από τις συχνότερες μορφές άνοιας. Πρόκειται για μια μη αναστρέψιμη κατάσταση, η οποία οφείλεται σε νευροεκφυλιστικές αλλοιώσεις του εγκεφάλου. Ενδεχομένως, είναι η πιο δύσκολη μορφή άνοιας στη διαχείρισή της. Μία από τις ιδιαιτερότητές της είναι ότι συνήθως εμφανίζεται σε νεαρότερες ηλικίες, συγκριτικά με τις άλλες άνοιες. Μπορεί να προσβάλλει άτομα ηλικίας από 40 έως 65 ετών.

Η ονομασία της προέρχεται από τα σημεία του εγκεφάλου που εστιάζεται η ατροφία (μετωπιαίος και κροταφικός λοβός).

Ποια είναι τα συμπτώματα της μετωποκροταφικής άνοιας;

Η μετωποκροταφική άνοια διακρίνεται από τρεις υποδιαιρέσεις συμπτωμάτων.

  1. Πρωταρχικό σύμπτωμα της νόσου είναι οι διαταραχές στη συμπεριφορά και στην προσωπικότητα του ατόμου. Αυτή είναι η ιδιαιτερότητα και η δυσκολία να τεθεί έγκαιρα η διάγνωση. Λόγω του νεαρού της ηλικίας τα συμπτώματα παρερμηνεύονται και αντιμετωπίζονται ως ψυχιατρικές διαταραχές. Ενδεικτικά αναφέρεται πως το άτομο μπορεί να έχει διάφορα ξεσπάσματα, επιθετικότητα, άρση αναστολών, παραβατική συμπεριφορά, εθισμό σε τζόγο ή ουσίες. Πολλές φορές οι κοντινοί τους άνθρωποι περιγράφουν ένα άλλο πρόσωπο από αυτό που γνώριζαν και δυσκολεύονται να κατανοήσουν τι συμβαίνει.
  2. Ως αρχικό σύμπτωμα παρατηρείται η δυσκολία στο λόγο είτε αφορά την εκφορά, είτε την κατανόηση. Σε αυτό τον τύπο συγκαταλέγονται τα διάφορα είδη Αφασίας.
  3.  Όταν συνυπάρχουν κινητικές διαταραχές, που παρομοιάζουν με αυτά της νόσου Parkinson.

Όσο εξελίσσεται η κατάσταση, υπάρχει σταδιακή επιδείνωση και στις νοητικές λειτουργίες. Στα τελικά στάδια της νόσου ο άνθρωπος χρειάζεται 24ωρη βοήθεια χάνοντας την ανεξαρτησία και την αυτονομία του.

Υπάρχει θεραπεία;

Όπως και σε κάθε μορφή άνοιας, πρόκειται για μια μη αναστρέψιμη κατάσταση. Για τη θεραπεία και τη διαχείριση της μετωποκροταφικής άνοιας συστήνεται φαρμακευτική, αλλά και μη φαρμακευτική παρέμβαση. Στόχος είναι ο κατευνασμός των συμπεριφορικών συμπτωμάτων, η επιβράδυνση της εξέλιξης της νόσου και η βελτίωση της ποιότητας ζωής του ατόμου. Η ψυχολογική υποστήριξη και η συμβουλευτική του περιθάλποντα και του οικογενειακού περιβάλλοντος του ατόμου είναι απαραίτητη, καθώς τα συμπεριφορικά συμπτώματα χρειάζονται ιδιαίτερο τρόπο μεταχείρισης.